Kenmerken van het Thomashuis
Een Thomashuis is een plaats waar volwassenen met een verstandelijke beperking in een mooi huis en een veilige omgeving liefdevol verzorgd en gestimuleerd worden. Door het kleinschalige opzet en de permanente aanwezigheid van steeds dezelfde mensen ontstaat een echt thuisgevoel met respect voor ieders tempo.
Elke bewoner heeft een eigen grote kamer die naar smaak en goesting kan worden ingericht en aangekleed. Het dagelijkse leven speelt zich voornamelijk af in de grote woon- en leefruimte met keuken waar gezamenlijk wordt gegeten, gezellig vertoefd en samengewoond. Zo zorgen we er samen voor dat de bewoners er zich thuis en op hun gemak voelen. Dit geldt trouwens ook voor ouders en familie die op bezoek komen: ook zij moeten zich thuis en welkom voelen.
De kosten om in het Thomashuis te wonen (leefkosten, dus niet de zorgkosten) kunnen geheel of voor het grootste deel worden gefinancierd uit het inkomen dat de bewoner vanuit de federale overheid ontvangt (inkomensvervangende tegemoetkoming).
De kosten om in het Thomashuis te wonen (leefkosten, dus niet de zorgkosten) kunnen geheel of voor het grootste deel worden gefinancierd uit het inkomen dat de bewoner vanuit de federale overheid ontvangt (inkomensvervangende tegemoetkoming).
Met een Persoonsvolgend Budget kan de bewoner de kosten voor zorg en ondersteuning betalen. Belangrijk hierbij is dat de bewoner ook daadwerkelijk de beschikking heeft over zijn eigen cashbudget (PVB). Bewoners die nu al in een instelling verblijven hebben automatisch recht op dit Persoonsvolgend Budget.
Om zowel de bewoners als ook het zorgkoppel zekerheid aangaande continuïteit te bieden is er een samenwerking aangegaan met Inclusio. Dit is een sociale investeerder in vastgoed die kwaliteitsvolle woningen aan betaalbare huurprijzen wil aanbieden aan kwetsbare bevolkingsgroepen. Zij verhuren het vastgoed voor zeer lange periode (30 jaar) aan de Thomashuizen en rekenen een maatschappelijk correct rendement. Daarom is elk Thomashuis een mooi en karakteristiek pand waar men ook als ouder/verwant trots op is dat het kind/verwant hier kan wonen.
Samenstelling en selectie van de woongroep
Het is de bedoeling dat de bewoners van elk Thomashuis de rest van hun leven in het Thomashuis kunnen blijven. Dit betekent dat er bij de start kritisch gekeken moet worden of de mensen die er komen wonen bij elkaar passen en elkaar ook aanvullen.
De ervaring leert nog dagelijks dat juist een mix van leeftijd, geslacht en mate van handicap erg goed werkt. Er ontstaan onverwachte vriendschappen, er is interactie en bewoners helpen elkaar. Eigenlijk zoals een groot gezin functioneert. Meestal in harmonie, soms niet, maar dan is er weer het zorgkoppel dat de vrede herstelt. Dus eigenlijk zoals in elk groot gezin wel eens gebeurt. Maar altijd met warmte en genegenheid.
De rol van het zorgkoppel
Deze rol is cruciaal voor het succes van het Thomashuis. Het zorgkoppel is de spil die het Thomashuis draaiende houdt. Zij leren elke bewoner kennen en weten hoe een bewoner zich voelt en herkennen heel snel een afwijkend signaal of gedrag. Op deze manier voorkomen zij vaak onnodige stress bij een bewoner als hij/zij zich niet goed voelt of zich niet begrepen voelt. Op termijn vervult het zorgkoppel bij wijze van spreken de rol van “wandelend zorgdossier” van elke bewoner.
Om dit alles waar te maken, woont het zorgkoppel ook met hun gezin in datzelfde Thomashuis. Zij hebben een eigen afgescheiden deel van het huis voor zich privé. Daar wonen en leven zij met hun gezin en zorgen zij ook voor de mentale rust die nodig is om dit werk langdurig te blijven volhouden.
De rol van de ouders / bewindvoerders
De ouders/bewindvoerders hebben een belangrijke rol om van het verblijf van hun kind/verwant een succes te maken. Het begint al bij het maken van de afspraken met het zorgkoppel en de vzw Vrienden van Thomas. Maar zeker zo belangrijk is het regelmatige contact met het zorgkoppel om tot de best mogelijke zorg en begeleiding te komen.
Je kind in een Thomashuis: als ouder voel je direct dat het goed zitAls ouders van Maartje hebben wij een hele tocht afgelegd voordat wij in aanraking kwamen met het Thomashuis van Wim en Jacqueline. Zoals veel ouders zochten wij het beste voor onze dochter. Een instelling vonden wij uiteindelijk niet de beste keuze, dus hebben wij jarenlang met andere ouders heel hard gewerkt om een eigen initiatief van de grond te krijgen. Uiteindelijk was het huis klaar, maar we misten ook daar toch de geborgenheid en vertrouwdheid die we zochten.
Heel anders voelde het al bij het eerste gesprek dat wij met Wim en Jacqueline hadden: deze mensen waren anders, gedreven, open en met een groot zorghart. Het klikte vanaf dag één. Wim en Jacqueline hadden in no time een beter beeld over Maartje dan wijzelf. Dat was en is wennen. Maar tegelijkertijd zien we dat Maartje opbloeit en het ontzettend naar haar zin heeft. Ze leeft en woont hier samen met mooie mensen die voor haar zorgen en met medebewoners waar ze veel plezier mee beleeft.
